Drie keer cum laude: “Mijn docenten van de middelbare school zouden het niet geloven”

Niemand, Dirk Lauret zelf incluis, had ooit bedacht dat hij met zo’n klinkende cijfers drie masters tegelijkertijd zou afronden aan de TU/e. Op zijn lijst prijken tienen, negens, achten en een paar verdwaalde zevens. “Als je mijn docenten aan de middelbare school had verteld dat ik later cum laude zou afstuderen, hadden ze je niet geloofd”, zegt Lauret. “Ik moest op de middelbare school hard werken voor een zesje of vijfenhalf en ben in 5-vwo zelfs blijven zitten. Het was dan ook zeker geen vooropgezet plan om mijn masters met zulke punten af te ronden. Maar toen ik de eerste 9 binnenkreeg, en daarna de tweede, dacht ik: ‘nu ga ik het proberen ook’.”

Waarom drie masters? “Ik kon niet kiezen tijdens mijn bachelor Electrical Engineering wat ik daarna wilde toen. Ik ging voor een master Electrical Engineering, maar tijdens de keuzevakken kwam ik erachter dat ik lesgeven ook heel leuk vind.” Ook de keuzevakken op het gebied van security hadden Laurets warme belangstelling. “Toen kreeg ik keuzestress: een master Science Education and Communication erbij? Of een master Information Security Technology? Ik vond het een hele moeilijke keuze en heb daarom maar besloten om alle drie de masters tegelijkertijd te doen”, zegt hij met Brabantse nuchterheid vanuit een kantoor aan de ETH Zürich, waar hij sinds augustus werkt als promovendus.

De reactie van zijn vader toen hij vertelde dat hij voor drie masters ging, was: ‘je bent knettergek, dat ga je toch niet doen!’. “We kregen er bijna ruzie om. Mijn vader wil niet dat ik een stereotype nerd word, die alleen maar bezig is met zijn studie. Maar nu is hij super trots op me, net als mijn moeder. En ze zorgen ervoor dat ik met beide benen op de grond blijf staan.”

Lauret heeft het hele laatste jaar van zijn bachelor gebruikt om de drie masterprogramma’s op elkaar af te stemmen. “Dat was een heel gepuzzel, omdat alle masters origineel twee jaar duren. Dankzij de hulp van de studieadviseurs hebben we een mooi studieprogramma weten te maken.”

Eerste Calculus-cijfer: 3,5

Het allereerste tentamen dat Lauret in zijn TU/e-carrière maakte - de gevreesde tussentoets Calculus - was weinig hoopgevend. “In tranen belde ik mijn moeder: ‘Ik heb een 3,5 gehaald, ik weet niet of ik het wel haal hier’. Het ging me nooit gemakkelijk af, maar als je zo’n cijfer terugkrijgt, is dat niet motiverend. Mijn moeder opperde dat ik misschien beter naar het hbo kon gaan, maar ik wilde niet opgeven.”

Dat was maar goed ook, want zijn volgende cijfer liet een heel ander beeld zien. “We zaten in een college en mijn vriend naast me kreeg een mailtje binnen voor een herkansing Calculus. Ik refreshte steeds mijn mail in de verwachting ook een herkansing te moeten doen. Maar toen zag ik mijn cijfer: een 9. Een 9! Ik had nog nooit een 9 gezien op mijn cijferlijst. Toen grapte ik tegen mijn vader: ‘ik ga mijn propedeuse gewoon cum laude halen’. Hij lachte me vierkant uit.” Maar zijn zoon verbaasde vriend, vijand én zijn vader en flikte het. “Ik heb alleen mijn bachelor niet cum laude gehaald, maar ik denk dat ik me wel bewezen heb”, zegt hij met een knipoog.

Ritme

Je zou denken dat hij dag en nacht met zijn neus in de boeken heeft gezeten om met dit resultaat in drie jaar tijd drie masterstudies af te ronden, maar niets is minder waar. “Mijn lichaam heeft een interne klok die ervoor zorgt dat ik elke dag om 7 uur wakker word. Of ik nu de avond ervoor op stap ben geweest tot 4 uur, of op tijd naar bed ben gegaan. Om half acht ‘s ochtends zit ik achter mijn bureau en ga aan het werk. Ik werk door tot vijf uur ‘s middags, dan is mijn hoofd vol.” Dit ritme volgt hij elke dag, inclusief de weekenden. “Al heb ik in de coronatijd iets meer tijd besteed aan mijn studie, omdat ik toch niks anders kon doen”, geeft hij toe.

Doen wat je leuk vindt, zie je terug in je cijfers. Dat heb ik empirisch bewezen met één proefpersoon

Dirk Lauret, drievoudig cum laude alumnus

Een succesformule is er dus niet. “Mijn vrienden vragen me regelmatig: ‘hoe doe je dit toch?’. Ik heb geen idee, er is geen geheim. Ik doe wat ik leuk vind en dat zie je terug in mijn cijfers.” Hij grapt: “Ik heb empirisch bewezen met één proefpersoon dat dit werkt”.

Parttime wiskundedocent

Na een stage voor de master Science Education and Communication bleef Lauret parttime wiskundedocent bij het Lorentz Casimir Lyceum (LCL). “Lesgeven is voor mij heel ontspannend. En het contact met de leerlingen uit mijn mentorklas was een welkome afwisseling voor me tijdens de lockdown.” De dagen dat hij doceerde en dus niet voor zijn eigen studie bezig was, haalde hij in het weekeinde in.

Lauret denkt met plezier terug aan het feit dat hij de jongste docent was aan het LCL. “Ik zie er ook nog eens jong uit, sommige leerlingen uit 6-vwo leken ouder dan ik. Ze keken tijdens de eerste les Wiskunde D die ik gaf raar op toen ik op de verhoging voor docenten ging staan om de les te beginnen. Gelukkig won ik hun respect al snel toen ze merkten dat ik weet waarover ik het heb.” Tijdens diploma-uitreikingen werd hij regelmatig voor leerling aangezien. “Dan kwam altijd de vraag ‘Ben jij ook geslaagd?’. Waarop ik dan antwoordde: “Ja, maar dat is wel zes jaar geleden.”

ETH Zürich

De PhD-positie aan de ETH Zürich kwam op Laurets pad dankzij zijn begeleider in de master Information Security Technology, die in samenwerking met de Radboud Universiteit wordt gegeven. “Aan de Radboud Universiteit lag de nadruk op beveiliging van software, netwerken en in organisaties. We hadden contact met iemand in Zürich over draadloze communicatie en beveiliging. Daar bleek een open positie te zijn bij een groep die op fundamenteel niveau werkt aan de beveiliging van processoren. Dat vond ik heel interessant.”

Na een sollicitatiegesprek dat een hele werkdag duurde, kreeg Lauret de positie bij de Secure & Trustworthy Systems Group aangeboden. “Het klikte meteen met de professor en de groep. Die is relatief klein met vier personen, maar erg leuk en internationaal. Ik kwam er naderhand pas achter dat de ETH een hele goede reputatie heeft.”

Toekomst

“Ik had nooit gedacht dat ik zover zou komen. Ik doe gewoon wat ik leuk vind, dat is het belangrijkste. En wat de toekomst me brengt, en of ik ooit terugkom naar de TU/e? Wie weet, ik heb het er altijd naar mijn zin gehad. Ik ga eerst maar eens promoveren, ik kan geen vier jaar in de toekomst kijken.”