Hoe antivries-eiwitten helpen om donororganen langer te behouden
Met zogenaamde polyamiden hoopt Ilja Voets de meest gunstige eigenschappen na te bootsen van antivrieseiwitten om het behoud van complexe weefsels mogelijk te maken.
Bevriezing leidt vaak tot schade. Antivrieseiwitten kunnen die schade beperken. Deze wonderbaarlijke eiwitten zorgen ervoor dat het bloed van dieren, zoals poolvissen en sneeuwvlooien, niet bevriest in de koude omgeving waarin ze leven. Chemicus Ilja Voets ontwikkelt op basis van deze eiwitten nieuwe materialen, die het mogelijk maken om weefsel of donororganen veel langer te bewaren.
Kan een persoon die bevroren is geweest, weer tot leven worden gewekt? Op dit moment is dat meer fictie dan wetenschap, maar overleven door te bevriezen is wetenschappelijk zeer interessant. In dit inspirerende videocollege legt Ilja Voets uit hoe we donororganen veel langer op een zeer lage temperatuur kunnen bewaren, zonder het weefsel te beschadigen. Namelijk door gebruik te maken van synthetische materialen geïnspireerd op antivrieseiwitten.
Ook in de regeneratieve geneeskunde biedt deze zogenoemde cryopreservatie mogelijkheden om cellen beter te conserveren of drugstesten te verbeteren. Met zogenaamde polyamiden, samengesteld uit aminozuren, hoopt Voets de meest gunstige eigenschappen na te bootsen van antivrieseiwitten, die het behoud van complexe weefsels mogelijk maken. Deze omvatten bijvoorbeeld de manier waarop de materialen explosieve ijsgroei onderdrukken en stompe ijskristallen bevorderen die de cellen niet doorboren.
Over Ilja Voets
Ilja Voets is hoogleraar in het vakgebied Self-Organizing Soft Matter bij de faculteit Chemical Engineering and Chemistry en van het Insituut van Complex Molecular Systems van de Technische Universiteit Eindhoven