“Ik was altijd al de wellbeing girl”

Als er al een tijd is waarin het welzijn van studenten onder druk staat, dan is het nu, midden in de coronapandemie. Sinds 13 maart 2020 is het gros van hen amper nog op de campus geweest. Het leven van veel studenten staat ‘on hold’, in afwachting van versoepeling van de maatregelen die hun studentenlevens gijzelen. In afwachting van weer op de campus te kunnen rondlopen, colleges live te kunnen volgen, naderhand te kunnen sporten en een borrel te kunnen drinken met hun studiegenoten. Kortom: echt student te kunnen zijn. “Iedereen is gefrustreerd en de situatie beu, maar niemand kan er iets aan doen. Ik voel me zelf ook wel eens eenzaam, heb te veel werk, te weinig connectie met mensen en te veel zorgen om elkaar en mezelf. Er is weinig perspectief voor ons”, zegt Naomie Amsing. En dat zorgt ook voor mentale problemen, weet ze uit ervaring. 

En precies daarbij wil ze haar medestudenten helpen. Vanuit haar rol bij studentenfractie Groep-één had ze altijd al een voorliefde voor het welzijn van studenten. “Ik geef gewoon om de mensen om ons heen. Als die zich niet goed voelen, halen we niet het beste uit ze. Ik wil ze laten zien dat ze meer zijn dan hun problemen. Het is zo ontzettend belangrijk voor studenten om goed te landen om succesvol door je studie te komen. Het houdt me elke dag bezig dat veel studenten struggelen, wat kan ík doen om te helpen?”  

Ik geef gewoon om de mensen om ons heen

Zelf heeft ze in haar jeugd geworsteld met haar mentale en emotionele gezondheid, en nog steeds heeft ze wel eens haar twijfels. Ze is ontwapenend eerlijk over haar enorme drive om dingen te verbeteren en mensen te helpen, en de daarbij steeds de kop opstekende neiging om haar eigen grenzen te overschrijden. “Ik voel  een enorme verantwoordelijkheid voor álles waarbij ik betrokken ben. Soms laat ik me daar zo door meeslepen, dat ik mezelf voorbij loop.”  

Nadat ze met het wellbeing-team van Groep-één verschillende activiteiten op poten had gezet rondom het thema welzijn voor studenten, besloot Amsing dat dit niet genoeg was: “Alleen activiteiten organiseren, lost het probleem niet op, we moeten meer doen.” En dus pakte ze de handschoen op om alle partijen die met welzijn - Amsing gebruikt zelf consequent de term wellbeing - bezig zijn aan de TU/e samen te brengen. Om samen te kijken hoe de problemen getackeld kunnen worden. SWeN was geboren met aan de wieg alle studentenkoepels voor sport, cultuur, spiritualiteit, gezelligheidsverenigingen en studieverenigingen, maar ook het sportcentrum, Studium Generale, community café Hubble, community manager Erik de Jong, ESA en studentenfracties.  

Try again, try harder! Want iedereen wil verbinding voelen

“SWeN draait om mensen met elkaar in contact brengen, verbindingen tot stand brengen. Laatst zei iemand tijdens een vergadering dat het onmogelijk was om contact te krijgen met de internationals in zijn studentenflat. Toen zei iemand ‘try again, and try harder’, want iedereen wil verbinding, maar je moet misschien een andere aanpak proberen. Je moet niet alles benaderen vanuit je eigen culturele perspectief. Niet iedereen zit bijvoorbeeld te wachten op een borrel met alcohol. Dat zet mensen aan het denken over inclusiviteit. Het feit dat mensen elkaar hierop aanspreken voelt voor mij als een grote overwinning.” 

Op de vraag waar ze het meest trots op is, noemt ze de aanstelling van Lara Hofstra als student diversity officer. Wellbeing zit in het takenpakket van Hofstra, die inmiddels  de leiding van SWeN heeft overgenomen van Amsing. “Ik ben begonnen aan mijn stage en ga daarna afstuderen. Volgend jaar ben ik weg, Lara gaat voortzetten wat ik ben begonnen. Zij gaat er alles aan doen om studenten te helpen.” 

Natuurlijk is dit niet alles wat SWeN en zijn leden bereikt heeft. Amsing somt op: “TINT heeft een onderzoek gedaan naar eenzaamheid onder studenten, we hebben het initiatief genomen voor het opzetten van de zomer- en winteruniversiteit, waarbij op de campus allerlei activiteiten werden georganiseerd voor studenten die niet naar huis konden. Er worden trainingen opgezet voor vertrouwenspersonen binnen verenigingen, we denken mee over de introductieweek voor eerstejaars en hoe we hen het beste kunnen ontvangen.”  

Dé oplossing voor de problemen van studenten heeft Amsing niet. “Niemand wil dat mensen burn-outs of depressies hebben, waarom hebben we er dan zoveel in onze samenleving? We proberen oplossingen te vinden, maar moeten eigenlijk uitzoeken waarom we überhaupt dit probleem hebben. Dit is zo’n uitdaging, en ik weet het antwoord hierop ook niet. Maar ik zet me er elke dag voor in. Het is nog niet perfect, maar we blijven proberen!”