‘Wij W’ers zijn niet zo van het praten - dat moet veranderen’
Elise van Lieshout is aanspreekpunt voor bachelorstudenten in de Wellbeing Signal Group van de faculteit Mechanical Engineering.
Wordt er iets naar je geroepen op de gangen wat je een onprettig gevoel geeft? Vind je het moeilijk om aansluiting te vinden? Voel je je tijdens groepswerk niet gehoord door je groepje of tutor? Of zit je ergens mee en wil je het daar gewoon even over hebben met iemand? Hiervoor kunnen bachelorstudenten bij Mechanical Engineering terecht bij Elise van Lieshout en Lucas Haselhoff.
“Niks is te klein, of onbelangrijk. Je mag altijd aan de bel trekken”, zegt Van Lieshout met nadruk. Ze is een van de twee contactpersonen voor de bachelorstudenten in de Wellbeing Signal Group (WSG). Het welzijn van haar medestudenten was al haar focus toen ze vorig jaar bestuurslid was van studievereniging Simon Stevin.
Oplossen
“Ik merkte toen al dat er kleine dingen spelen, en dat mensen dat best willen melden. Bijvoorbeeld een vervelende opmerking van een docent. Studenten willen dat het opgelost wordt, of dat er iets verandert, maar willen er geen groot probleem van maken. Hiervoor hadden we binnen de faculteit niet echt een voorziening.”
“Persoonlijke situaties kan ik niet oplossen. Waar ik wél voor ben, is bespreken hoe we je probleem als faculteit kunnen oplossen. We pakken het bij de oorsprong aan, zodat het niet nog een keer gebeurt. We hebben als groep makkelijker toegang tot mensen die kunnen meedenken aan een oplossing.”
Ervaringen uitwisselen
Een voorbeeld waar WSG al iets heeft kunnen betekenen: er zijn relatief weinig vrouwelijke studenten bij ME. “We hoorden geluiden dat sommige van hen zich eenzaam voelen. Dat weten ze niet van elkaar, maar wij horen het van meerdere personen. Dat patroon proberen we aan te pakken.”
De werkgroep ging in gesprek met de decaan, studenten en Education and Student Affairs om een oplossing te zoeken. Elk kwartiel is er nu een informele bijeenkomst voor vrouwelijke studenten, waarbij een rolmodel iets vertelt en ze elkaar makkelijk kunnen ontmoeten. “Dit zijn gezellige bijeenkomsten waarbij je gemakkelijk kunt aansluiten”, zegt Van Lieshout.
Ook krijgen alle studenten elk jaar training over inclusief samenwerken. Vanaf het vierde kwartiel krijgen eerstejaars in Q4 een theaterspel over hun interacties met anderen. En wordt in het vierde jaar gekeken naar hoe je zelf kunt zorgen voor een inclusieve werkplek.
Sfeer
“Als ik kijk naar mijn medestudenten, dan zijn wij hier bij ‘W’ niet zo van het praten over gevoelens. We houden van concreet en van ‘doe maar normaal dan doe je al gek genoeg’”, illustreert Van Lieshout de sfeer die ze ervaart onder de studenten bij ME. “En dat moet veranderen.”
Ik doe dit niet om met een vinger te kunnen wijzen, maar om elkaar te helpen.
Elise van Lieshout, vertegenwoordiger bachelorstudenten in de Wellbeing Signal Group
“Ik wil hiermee een veilige plek creëren binnen onze faculteit. Ik doe dit niet om met een vinger te kunnen wijzen naar anderen, maar om elkaar te helpen. Samen kunnen we een mooiere, inclusievere plek maken van onze faculteit”, daarvan is ze overtuigd.
Zichtbaarheid
Van Lieshout hoopt dat haar medestudenten haar weten te vinden als ze ergens mee zitten. “Ik ben vaak bij onze studievereniging Simon Stevin te vinden, en zit vooral in Traverse en Neuron. Spreek me gerust aan, of stuur me een mailtje om een afspraak te maken om samen te kletsen. Niks is te klein, je mag altijd aan de bel trekken.”