Onderzoekende impactmaker vol ondernemingsdrift

Toen postdoc Dan Jing Wu in 2021 samen met hoogleraar Patricia Dankers plannen maakte om hun wetenschappelijke kennis over het regenereren van lichaamseigen weefsel om te zetten in een bedrijf, had ze geen flauw idee wat er op haar af zou komen. Ze wist alleen dat ze haar biomedisch onderzoek naar de maatschappij wilde brengen. Om er iets tastbaars mee te doen en mensen te helpen.

Arts, dat wilde Wu als kind worden. Of ondernemer. Of toch iets in de bètahoek. Ze twijfelde, maar de Eindhovense koos uiteindelijk voor de TU/e. “Ik was goed in techniek op de middelbare school. Het knutselen en prullen, berekeningen maken voor hefbomen, dat vond ik leuk.”

Kinderdroom

Bij de faculteit Biomedical Engineering vond ze alles wat haar hart sneller deed kloppen: onderzoek doen naar medische vernieuwingen waarmee je patiënten kunt helpen en impact maken. En de mogelijkheid om te ondernemen. “Sinds mijn kindertijd droom ik ervan om met mijn vindingen daadwerkelijk patiënten te helpen. Dat is nog eens impact van je onderzoek. En dat ga ik waarmaken!”

Nierziekte oma

“Mijn oma heeft mij altijd gestimuleerd om een medische studie te gaan doen. Ze werd ziek en overleed toen ik aan de bachelor Biomedical Engineering begon. Ze had een nierziekte en moest jarenlang dialyseren. Ik was boos op de wereld: waarom kunnen we wel een raket naar de maan sturen, maar niet bedenken hoe mijn oma genezen kon worden?”

“Toen ik in mijn bachelorfase Patricia Dankers leerde kennen, werkte ze aan het regenereren van een kunstnier met lichaamseigen weefsel. Haar onderzoek oefende een grote aantrekkingskracht op me uit. Ik wist meteen ‘bij haar wil ik afstuderen’.”

Dat gebeurde, gevolgd door een promotietraject. “Ik mocht mijn eigen onderzoek bedenken en vormgeven. Ik wilde iets met biomaterialen, chemie, 3D-printen en weefsel maken.”

Fan

De kers op de taart was voor Wu dat ze zowel Dankers als Carlijn Bouten kreeg als begeleiders. “Mijn twee grote vrouwelijke rolmodellen! Ik was al fan van ze sinds mijn bachelor.” Na de promotie, volgde een postdoc in de groep van Patricia Dankers. En inmiddels hebben Dankers en Wu de handen ineengeslagen in hun startup VivArt-X.

Ik dacht na mijn master een product op te leveren dat mensen helpt. Ik kwam er al gauw achter dat het zo niet werkt in de academische wereld.

Dan Jing Wu

“Ik dacht aan het begin van mijn studie Biomedical Engineering dat ik in mijn master een product zou kunnen opleveren dat mensen helpt.” Ze lacht nu om de naïviteit en ambitie van haar jongere ik. “Ik kwam er al gauw achter dat de academische wereld zo niet werkt. Je onderzoekt dingen en schrijft daar papers over, maar ontwikkelt geen product dat bij patiënten terechtkomt.”

En daar wringt de schoen bij Dan Jing. “Het is toch zonde dat die gave onderzoeken die aan de TU/e worden gedaan niet naar de maatschappij gaan?  Dat vond ik in ieder geval wel. Daarom is het zo gaaf dat ik nu de kans krijg om daar iets aan te doen.”

Het halve circus komt voorbij in het gesprek met Dan Jing. Ze is zó gedreven en ongeduldig en wil vooruit met VivArt-X, het liefst gisteren nog. De praktijk is vaak weerbarstiger, en maakt haar soms wat opstandig. “Ik voel me een puppy die maar een ding wil: rennen, rennen, rennen. Maar ik zit vast aan een riem die me tegenhoudt.”

“Ik ben een fixer, een doener.” Dat bleek ook toen ze met een jeugdvriendin tijdens haar promotieperiode aan de TU/e de tassenlijn Noya Noir begon. “Ik vond het doodeng, want we staken al ons spaargeld erin en hadden geen flauw idee of het zou lukken. Maar we wilden het doen, en hebben er enorm veel van geleerd. Het fijne aan ondernemen, vergeleken met wetenschap bedrijven, vind ik de snelheid.”

Met startup Vivart-X wordt haar drive om die snelheid erin te houden danig op de proef gesteld. De ervaring van het opzetten en runnen van een succesvolle tassenlijn, was niet te vergelijken met het opzetten van VivArt-X.

“Bij Noya Noir was ik zelf de investeerder, en bepaalde ik mede de weg die we bewandelden. Nu hebben we te maken met aandeelhouders die geld in ons idee steken en die ook wensen hebben.”

Money money money

Geld. Dit simpele woordje vormt het brandende middelpunt in Wu’s ambitie om nazorg voor vrouwen met borstkanker te verbeteren. Want je kunt wel een fantastisch, wetenschappelijk gevalideerd idee hebben dat je naar de markt wilt brengen om mensen te helpen. Maar zo simpel is het niet.

“Ik dacht na mijn promotie: ‘ik kan een bedrijf opzetten from scratch, en ik kan onderzoek doen. Hoe moeilijk kan het zijn om een startup in de medische technologie op te zetten?’.” Ze lacht nu hardop bij die gedachte.

Uit dienst

“Er komt zoveel meer bij kijken: een bedrijfsplan ontwikkelen, investeerders vinden, subsidies schrijven, strategische plannen maken, partners vinden voor samenwerkingen binnen consortia, inlezen in wet- en regelgeving.” En overal komt dat vierletterwoord weer terug als voorwaarde om het mogelijk te maken.

“Zo gauw als we funding krijgen, ga ik uit dienst van de TU/e en kan ik mezelf een klein salaris geven. Daarnaast hebben we wetenschappers nodig die aan het product gaan werken. Dat gaat al gauw om een paar ton voor salarissen, arbeidsongeschiktheidsverzekeringen, alles wat je voor een werknemer moet afsluiten. Maar denk ook aan huur van laboratoria, kosten van materialen, en het traject voor goedkeuring om ons product toe te passen in het menselijk lichaam. Dat is een kostbaar en intensief langdurig proces. En we spreken alleen maar in duizendtallen.”

Salarissen, labs huren, materialen, goedkeuring van onze vinding - alles kost geld. We spreken alleen maar in duizendtallen.

Dan Jing Wu

Wu is blij met de steun die ze vanuit de Brainportregio kregen. Zo kwam al ze al heel vroeg in het vizier bij de Brabantse Ontwikkelings Maatschappij (BOM). “Daar werkt een heel goede ervaren venture builder, Stephan Hulsbergen die me zoveel heeft geholpen. Hij geloofde meteen in ons idee voor VivArt-X en is er altijd voor me als ik vragen of twijfels heb.”

“De BOM steunt momenteel zeven bedrijven die allemaal werken rond het thema borstkanker. De een doet iets met diagnostiek, een ander met operaties. En wij werken aan regeneratieve geneeskunde.” “Ze geven me advies waar nodig, en helpen met het zoeken naar investeerders. Zij matchen het bedrag dat we binnen weten te halen. We zijn mede dankzij BOM zo ver gekomen. Je kunt het niet in je eentje, je hebt net dat zetje nodig, en dat geven zij aan ons.”

Wu vertelt tijdens de viering voor Internationale Vrouwendag aan de TU/e aan een zaal gevuld met vrouwen over VivArt-X en haar ambities. Soepel neemt ze haar publiek mee in haar onderzoek naar weefselregeneratie en hoe ze dat wil inzetten om vrouwen te helpen na borstkanker.

‘Hoe lang duurt het nog voordat dit daadwerkelijk toegepast kan worden?’, klinkt de vraag uit de zaal. “Het duurt zeker nog een jaar of tien voor onze vinding echt vrouwen kan gaan helpen. En dan heb ik het over het best case scenario waarbij we met een groot team en genoeg investeerders hard kunnen toewerken naar ons doel.”

Dikke boekwerken

Die lange periode schrikt haar niet af. “Het is niet zo simpel dat je eerst een testje in vitro doet en het de dag erop op mensen kunt testen. Als je een product op de markt wilt zetten dat in mensen wordt toegepast, is er veel onderzoek nodig. Dat moet veilig, goed en ethisch gebeuren. Als je een apparaat steriliseert, kan dat iets veranderen. Zorgt er iets voor irritatie, of infectie? Je moet alles bestuderen en uitsluiten.”

“We moeten nog zoveel onderzoeken en documenteren. Dat levert boekwerken op van duizenden pagina’s om te laten zien dat we onze onderzoeken via de juiste normen hebben uitgevoerd.”

Ik deel alles op in kleine brokjes, anders houd je het niet vol.

Dan Jing Wu

Ondertussen is ze blij met kleine succesjes, zoals het oprichten van VivArt-X, of het binnenslepen van financiering. “Ik deel alles in brokjes op, anders houd je het niet vol. Eerst wil ik het team uitbreiden. Daarna werk ik toe naar het proof of concept - waarmee we bewijzen dat ons idee werkt. Dan zijn we een of twee jaar verder.”

Het geld komt ook in delen binnen. “Ik hossel en sprokkel overal geld bij elkaar, maar het vliegt er ook weer uit. Ik kan ergens duizend euro ophalen, maar dat is al op na een gesprek van drie uur met mijn IP-advocaat. En dan heb ik het nog niet over het aanvragen van een patent.”

Samenwerken met de TU/e

De eerste bulk van het geld dat ze uit de investeringsaanvraag krijgt, is om personeel aan te nemen en alle preklinische onderzoeken uit te voeren.

“Eind mei is de deadline voor een grote Europese subsidie waarop ik ga inschrijven, samen met een consortium met onder andere mijn oude faculteit Biomedical Engineering en het Smart BioMaterial Consortium. Wij doen de productontwikkeling, zij zorgen voor de faciliteiten, versnelde ontwikkeling en de kwaliteitscontrole.” Er is 1,4 miljoen euro gemoeid met deze aanvraag.

Onmisbaar: mentoren

Bij alle nieuwe dingen die ze tegenkomt, heeft Wu enorm veel aan haar mentoren. “Het is voor mij super waardevol om te kunnen leren van mensen met zoveel ervaring en een enorm netwerk.” Wu’s lijstje met mentoren is inmiddels uitgebreid van BME-hoogleraren Patricia Dankers en Carlijn Bouten met e/MTIC-directeur Carmen van Vilsteren, Katja Pahnke, en hoogleraar en serial tech entrepreneur Maarten Steinbuch.

Niet afdwalen

“Carmen ondersteunt vrouwelijke ondernemers en zit in de healthcare-hoek als directeur van e/MTIC en voorzitter van TopTeam Topsector Life Science and Health in Nederland. Zij heeft een waardevol netwerk voor mij. Met Katja spar ik veel over leiderschap vanwege haar enorme ervaringen. Zo is zij uitgeroepen tot FRITS topvrouw van het jaar. Maarten heeft zoveel bedrijven opgezet, ook samen met de universiteit, ik heb veel gehad aan de gesprekken met hem. Hij geeft me bijvoorbeeld tips hoe ik alles goed kan regelen rondom oprichting en personeel. En hij zorgt er ook voor dat ik niet van het pad afdwaal.”

Ik weet niet of mijn mentoren door hebben hoeveel ze voor me betekenen. Een klein contactmoment kan me weer in de juiste stroomversnelling krijgen.

Dan Jing Wu

“Als er iets is, hoef ik maar te bellen of te appen. Ze geven me veel concrete tips - ‘ik zou dit of dit doen’ of ‘bel die en die eens’. En dan kan ik weer door. Ik weet niet of ze door hebben hoeveel ze me helpen hiermee. Zo’n klein momentje van contact kan me weer in de juiste stroomversnelling krijgen.”

Personeel aannemen

Ze kijkt dan ook uit naar het eerste personeel dat ze gaat aannemen bij VivArt-X. “Ik heb twee mensen klaarstaan die in dienst komen zo gauw als we het geld daarvoor hebben. Dat zijn goede wetenschappers, PhD’s die nu in de groep van Patricia zitten.”

“Uiteindelijk wil ik toe naar een bedrijf met vier of vijf werknemers, zodat ik ook wat uit handen kan geven. Twee onderzoekers die de technologie kunnen ontwikkelen, ik regel investeerders en alle randzaken. En met dat geld kunnen we dan weer meters maken met het onderzoek.”

Ondernemen zit Wu in het bloed. “Ik kom uit een familie van ondernemers. Mijn ouders hebben verschillende horecazaken. Mijn opa zei vroeger tegen me: ‘je kunt niet zeggen dat iets niet kan als je het niet hebt geprobeerd’.”

Haar onstuitbare energie en drive om te ondernemen heeft ze onmiskenbaar van hen geërfd. Studeren, promoveren en een leven in dienst van de wetenschap heeft ze van zichzelf. “Ik spreek wel met mijn ouders over wat ik doe, maar het gaat ze inhoudelijk een beetje boven de pet. Wat ik vooral van hen heb geleerd, is dat je altijd in mogelijkheden moet denken. Aan de TU/e heb ik geleerd hoe je als ingenieur problemen oplost.”

Na door het Financiële Dagblad te zijn uitgeroepen tot een van de 50 ‘Talenten onder de 35 jaar’, werd Wu in mei ook uitgeroepen tot winnaar van de InnovAsian Award 2023. Ze raakte alle hokjes: vrouw, Aziatisch, slim, welbespraakt en bezig met een innovatief idee. “Mijn ouders lazen na het winnen van deze prijs voor het eerst over hun dochter in media in hun eigen taal. Toen merkte ik pas dat ze trots zijn op wat ik al heb bereikt.”

Wu's ouders komen uit China. "Ik voel me Nederlands, maar mensen zien me niet altijd zo. Het is soms wel een worsteling om op te groeien tussen twee culturen; je hoort nergens echt bij. In Nederland zien mensen me als Aziatisch en in China zien ze in één oogopslag dat ik buitenlands ben.”

Ik kan wel klagen over tegenslagen, maar die horen erbij. Mijn ouders weten dat als geen ander met horecazaken en twee lockdowns tijdens de coronacrisis. Je moet altijd in mogelijkheden blijven denken.

Dan Jing Wu

Zaaien in de zomer

Eind mei hebben we contact via Whatsapp: “Ik vertrek zaterdag op handelsmissie naar Boston met een Nederlandse delegatie van startups in healthcare en lifesciences. We gaan naar een conferentie en natuurlijk om te netwerken voor ViVart-X. Daarna ga ik drie weken fulltime een cursus dierproefkunde doen in Utrecht. Als ik dat certificaat binnen heb, mogen we dierproeven opzetten en bij de uitvoering daarvan aanwezig zijn. Als je er niet bij bent, kun je niet zien of er iets mis gaat. En het is goed om er meer van te weten, ook uit ethisch oogpunt.”

Tussen neus en lippen door meldt ze dat de aanvraag voor de grote Europese subsidie is ingediend. Daarnaast lopen de afspraken met grote financierders onverminderd door, en is ze druk bezig om het team van VivArt-X uit te breiden.

In vier maanden tijd is er veel gebeurd. VivArt-X heeft inmiddels een ruimte betrokken in startershub Alpha op de TU/e-campus. Labruimte huurt Wu van de TU/e.

VivArt-X is inmiddels verdubbeld naar vier werknemers. Pre-klinische onderzoeker Annika Vrehen en Muhabbat Komil, gespecialiseerd in polymeren chemie, hebben het team versterkt. “Ze zijn begonnen met literatuuronderzoek en daarna gaan ze het lab in. Ik heb lang gewerkt aan het plan hoe we het onderzoek gaan aanvliegen.”

Eerste keren

“Ik ben ontzettend trots op Annika en Muhabbat. Ze leveren een waardevolle bijdrage. We doen dit echt als team, met een gezamenlijk doel. Ik hoop dat ik ze gemotiveerd kan houden - en dat ze me aardig vinden. Ik heb ze eerlijk verteld dat het mijn eerste keer is als leidinggevende en dat we elkaar moeten helpen. Ik wil graag leren. Zo word je van onderzoeker opeens manager. En moet je alles weten van HR, financiën, verzekeringen, marketing en comunicatie. En ben ik ook koffiejuffrouw”, grapt Wu.

Het lijkt wel alle ogen opeens op Wu en VivArt-X gericht zijn. Bijna alles wat ze aanraakt, lijkt te lukken. “We hebben acht subsidies aangevraagd en ze allemaal toegekend gekregen”, zegt ze blij.

Prijzen

Prijzen en nominaties waren ook er volop: in augustus werd VivArt-X uitgeroepen tot een van de tien meest kansrijke startups in de Brainportregio. Daarvoor ontvingen ze de Gerard en Anton Award.

In september won ze de European Innovation Award van het European Supplier Diversity Projects. VivArt-X eindigde in de top-3 van de meest veelbelovende Brabantse startups bij de Brabant40 Award, van BOM, Braventure en The Gate. Wu wist in totaal 12.500 euro aan prijzengeld binnen te slepen.

“Als ik terugkijk naar mezelf een jaar geleden, zie ik wel dat ik enorm ben gegroeid. Ik heb veel geleerd, heb mijn netwerk enorm kunnen uitbreiden in de Brainportregio en in de life sciences en healthcare-sector. Ik weet aan welke programma’s je kunt meedoen, wie de investeerders zijn. Ik heb geleerd dat de wereld van netwerken aan elkaar hangt.”

Het geheim

Ze probeert op haar beurt nu ook anderen te helpen. “Ik deel mijn kennis en netwerk ook graag, en dat doe ik nu voor een paar jonge startups. Ze vragen wel eens wat mijn geheim is. Dat weet ik ook niet. Gewoon alles aanpakken, en doen - niet te lang twijfelen.”

De wereld hangt van netwerken aan elkaar.

Dan Jing Wu

De handelsmissie waar Wu in juni mee naar de Verenigde Staten mocht, heeft haar netwerk in de life sciences en healthcare enorm uitgebreid. “Samen met andere ondernemers van startups in mijn werkveld heb ik een kijkje mogen nemen in hoe de biotech en medtechwereld in Amerika werkt. We hebben rond mogen kijken bij grote bedrijven.”

“Het was zo’n inspirerende reis. Ik spreek mensen in ons veld in Nederland wel op conferenties, maar nu zit je soms uren naast elkaar in de bus. Zo ontstaan makkelijk ideeën voor toekomstige partnerschappen.”

November is de maand van de grote klappers: VivArt-X sluit de eerste financieringsronde af met 660.000 euro. En de grote Europese Stimulussubsidie van 1,4 miljoen euro die Wu voor de vakantie indiende met het eerdergenoemde consortium, wordt toegekend.

“Dat betekent overigens niet dat we 1,4 miljoen cash krijgen”, verduidelijkt Wu. “Vijftig procent van de kosten wordt gedragen door de samenwerkende partners. 35 procent is afkomstig van het Europese subsidieprogramma OPZuid. De provincie Noord-Brabant tekent voor de resterende 15 procent.”

Twee jaar vooruit

Samen met het prijzengeld, eerder binnengehaalde subsidies en het geld van de eerste investeringsronde heeft Wu genoeg geld om twee jaar vooruit te kunnen met VivArt-X.

“Dat is zo’n fijn gevoel. Na al die tijd naar buiten gericht te zijn geweest met events, pitches, subsidies schrijven en gesprekken met investeerders, kan ik de focus nu naar binnen richten. We zijn druk bezig met de technologie verder te ontwikkelen om straks vrouwen te kunnen helpen.”