“Ik droom ervan een goeroe te zijn in Eindige Elementen Methode”
Tijdens mijn master Mechanical Engineering raakte ik geïntrigeerd door simulaties op basis van de Eindige Elementen Methode (EEM); ik wilde meer te weten komen over de techniek. Mijn favoriete deel van mijn masterscriptie: mijn onderzoek waarin ik de prestaties van Timoshenko balkelementen probeerde uit te pluizen in een EEM-studie van een vasculaire stent gemaakt van geheugenmetaal. Omdat de belastingsgevallen complex zijn en het materiaalmodel voor geheugenmetaal veel parameters bevat, dwong het mij om verschillende onderdelen van een EEM-simulatie te begrijpen, zoals meshing, materiaalmodel, randvoorwaarden en solver. Ik moest ook creatief zijn in het programmeren van een preprocessor in Python. Dat was leuk om te doen!
Mijn werk beperkte zich tot het onderzoeken van een balkmodel van een klein deel van een stent. De winst in rekenefficiëntie ten opzichte van de standaardmethode met driedimensionale elementen belooft echter een bredere toepassing van EEM-simulatie in het ontwerp van nieuwe stents.
De TU/e geeft je toegang tot verscheidene high-end programma’s, zoals Siemens NX, Marc Mentat en ANSYS. Daardoor doe je ervaring op met kostbare programmatuur die normaal gesproken is voorbehouden aan specialisten in de industrie. Op dit moment werk ik als EEM specialist bij VDL in Eindhoven. Hoewel de programmatuur die we bij mijn werkgever gebruiken verschilt van die op de universiteit, zorgde mijn grondige kennis ervoor dat ik er snel aan gewend was. Mijn mentor coachte mij tijdens mijn scriptie in het EEM modelleren in een academische setting. Heel waardevol, want de gevolgen van leren van je fouten zijn aanzienlijk groter in een commerciële setting.